امروزه دیگر استفاده از مصالح سنتی برای اجرای پارتیشن‌ها و تیغه‌های داخلی یک ساختمان، تنها گزینه پیش روی سازندگان نیست. استفاده از روش‌های خشک (درای وال) برای ساخت این دیوارها بسیار رایج شده و امکانات متنوعی را در اختیار گذاشته است.
زیرسازی مرسوم برای دیوارهای داخلی که طبعاً باربر نبوده و فقط می‌بایست وزن پوشش‌ها و بارهای مماسی احتمالی را تحمل کند، بسیار ساده و با استفاده از پروفیل‌های بسیار سبک و کم ضخامت سرد نورد شده به روش تولید شاخه‌ای صورت می‌پذیرد. در چنین حالتی استفاده از پروفیل‌های سنگین‌تر LGS که برای باربری سازه‌ای پیش‌بینی‌شده‌اند، توجیه اقتصادی نداشته و ازنظر مهندسی صحیح نیست، لکن در بعضی مواقع به دلیل نیاز به‌دقت بالا، ضرورت پیش ساختگی و سرعت زیاد، ابعاد بزرگ دیوار، سنگین بودن مصالح پوششی موردنظر، سنگینی نسبی نصبیات مماسی روی دیوار و یا ملاحظات دیگر، استفاده از دیوار پیش‌ساخته LGS برای تیغه داخلی و پارتیشن مناسب‌ترین راه‌حل خواهد بود.