خب حتما واسه شما هم سوال پیش اومده که سازه کاندایی بهتر هست یا سازه نیوزلندی. اما بذارید قبلش یه توضیح کوتاه در مورد این دو روش بدم.کلا سازه های LGS یا lightweight steel frame نوعی از سازه های سرد نورد یا CFS اما از نوع سبک هستن که از طریق نورد سرد ورق گالوانیزه بصورت پروفیل تولید میشن.در قدیم که تکنولوژی CNC وجود نداشت پروفیل های بصورت خام تولید میشدن یعنی استاد و رانر بصورت شاخه ای تولید میشد و هیچ نوع برشکاری و سوراخکاری محل پیچ و ناچ و کام و زبانه انجام نمیشد.بالطبع دقت اجرا هم خیلی پایین تر بود و نصاب ها می بایست تمام قطعات رو در محل کارگاه با ابزار برش خودشون برشکاری میکردن که باعث ایجاد تنش حرارتی در محل برشکاری میشد و دوم اینکه اون مقطع مستهد زنگ زدگی میشد که یک باگ بزرگ بود. نصب قطعات هم با پیچ خودکار بود که معمولا بعد از نصب پیچ محل این پیچ ها برجسته میشد که کار رو واسه اجرای پوشش گچبرگ کمی سخت میکرد و اینم یک ضعف دیگه بود.مونتاژ دیوارها باید با دقت شخص و فاصله استاد ها با استفاده از ماژیک و متر دستی باید علامت گذاری میشد که معمولا همیشه خطا داشت و دیوارها هیچوقت گونیا نمیشدن و با هم یک ضعف بزرگ. اجرای بادبند ها هم بصورت ضربدری میباید اجرا میشد که خب چون تسمه ها در کشش قرار نمیگرفتن و اجرای گست پلیت هم در کارگاه تقریبا نشدنی هست پس اجرای بادبند داری یک خطای بزرگ هست و باز هم یک چالش دیگه.مهمتر از همه این ها این که هیچ نرم افزاری وجود نداشت که نقشه شاپ از سازه بده و یا حتی محاسبه ی سازه ای انجام بده و واسه همین محاسب ها مجبور بودن ضریب خطاهای زیادی برای کارشون بگیرن مثلا ورق کمتر از 1 میل کار نکنن و استادشون رو هم از 10 سانت کمتر نگیرن.حالا بماند خیلی از مشکلات عجیب و غریب دیگه که از حوصله ما خارج هست.
همه این ها مهندسین نیوزلندی رو به فکر انداخت تا بشینن و ماشین CNC پیشرفته ای رو طراحی کنن که هم نرم افزار محاسباتی داشته باشه. هم نقشه ها رو شاپ کنه هم جای پیچ ها رو واسه شما خزینه کنه و هم قطعات رو واستون برشکاری کنه و لیبل بزنه و هم قطعات رو کام و زبانه کنه.دیگه چی میخواین؟!! تازه بدلیل لیپ شدن رانر های کف و ناچ شدن بریج ها و دقت بالای تولید معمولا ضریب خطاهای کمتری در محاسبات در نظر گرفته میشه واین یعنی بهینه ترین مقطع دنیا الان در اختیار شماس یعنی مقطع C89-090 یا یک مقطع 89 میل(کمتر از 9 سانت) به ضخامت ورق 90 یا 0.9 میل و این یعنی 25 درصد اهن کمتر و کاست کمتر.
با این توضیحات فکر نمیکنم هیچ عقل سلیمی پیدا بشه که بره دنبال سیستم 100 سال قبل که هم خطا داشته باشه , هم کند کار بشه و هم گرونتر باشه.
خب تا اینجا بحث فنی اما بریم سراغ بازار و ببینیم در بازار پر هیاهوی پیمانکاری په خبره؟!!!
ببینید دوستان دستگاه تولید سازه به روش نیوزلندی یا فریم کد قیمتی نزدیک به 1 میلیون دلار داره و از اون طرف تولید روزانه این دستگاه در هر شیف کاری بین 5 تا 6 تن هست.از طرف دیگه با پروفیل بهینه ار وبا ورق نازکتر سازه شما تولید میشه( نه این که دستگاه قابلیت فرمینگ ورق ضخیم تر رو نداره بلکه همونطور که گفتیم محاسبات شما بدلیل دقت تولید جوابگوس)
حالا اینم در نظر بگیرید که دستگاه فرمینگ تولید سازه کانادایی هیچ تکنولوژی خاصی نداره و حتی در ایران تولید میشه و قیمتش در سال 98 حدود 80 میلیون تومن هست و چون قطعات CNC نمیشن تتاژ تولید هر شیف کاریشون بالاتر از 50 تن هست.اینو بذارید در کنار اینکه با ضخامت ورق بالاتر واسه شما سازه تولید میکنن و ابعاد استاد شما هم بیشتر.
جالبه بهتون بگم که تولید کننده ها سازه رو بصورت کیلویی میفروشن و خب این یعنی فروش سازه کانادایی شدیدا پرسود تر هست پس عجیب نیست یک عده شرکت برخلاف واقعیت سازه کانادایی رو بهتر نشون میدن و حتی بعضا سازه نیوزلندی رو میکوبن و میگن خوب نیست.
